Kiam mi estis infano, okazis tre stranga afero. Mi estis en mia ĉambro provante dormi kiam aperis la plej timiga besto kiun mi vidis dum mia tuta vivo. Ĝi diris «Mi malsatas, kaj tial mi volas manĝi vian karnon, kaj trinki vian sangon.»
«Tio ŝajnas iomete malrespektema» mi respondis. «Kaj kiel vi povas paroli ajnan homan lingvon, se vi havas nek buŝon nek homan cerbkapablon?»
«Ĉu vi ne rimarkis, ke ankaŭ vi ne havas buŝon? Vi estas eble la plej stulta homo kiun mi konis ekde mia estiĝo, kaj tial vi meritas nenion krom esti manĝita de bestoj kiel mi,» respondis la sangon soifanta besto.
«Bonvolu ne manĝi min! Bonvolu ne mortigi min! Mi volas vivi plu!» mi kriis, preskaŭ ekplorante pro timo. La besto senhezite respondis «Mia satiĝo pli gravas ol via kompatinda kaj bedaŭrinda ekzisto. Preĝu al via dio kaj pretiĝu por via mortiĝo.»
Tiam la hundo saltis sur mian liton kaj tuje eksplodis, malaperigante sin. Mi mirinde neniel vundiĝis, kaj baldaŭ poste mi sukcese ekdormis. Eble tio estis nur stranga sonĝo.